ضریح عشق
... پنجره فولاد امام رضا(ع) برات کربلا میدهضریح عشق
... پنجره فولاد امام رضا(ع) برات کربلا میدهسلام سپهر!
سلام به شهدای اسلام و ایران
و سلام به دوستان و عاشقان شهدا!
یکی از عاشقان شهدا زنده یاد ابوالفضل سپهر است که دلنوشته هایش بسی مایه آرامش است
واینک در ادامه مطلب می خوانیم...
التماس دعا
.jpg)
اتل متل یه باغچه
.:: ای خدای گل نرگس ::.
یه باغچه ی پر از گل
پر از صدای گنجشک
پر از صدای بلبل
اتل متل یه بابا
یه بابای مهربون
براسعیده بابا
برا گلها باغبون
پیش گلها نشسته
کنارش هم سعیده
بابا داره به دختر
باغبونی یادمیده:
_به اون میگن نسترن
این نهال اناره
خیلی مواظبش باش
تا که ثمر بیاره
اینکه بیخ دیواره
اسمش درخت تاکه
اینم کود گیاهی
براقوّت خاکه
به اون میگن گل سرخ
به این میگن گل یاس
همون که زیباترین
گل باغچه ی باباس
بعداً کنار یاسَم
یک گل خوشگل بکار
حالا باغ و آب می‌دیم
شیلنگ آب رو بیارسعیده با خنده گفت:
چه باغچه ی قشنگی
بابا پیش خودش گفت:
چه دختر زرنگی
وقتی تو باغبونی
دختر عین بابا شد
جنگ شد و بابا جونش
راهی جبهه‌ها شدسعیده با خودش گفت:
حالا برای گلها
منم که باغبونم
منم به جای بابا
حیاطو جارو می‌کرد
باغ گُلو آب میداد
به این امید که روزی
بابا به خونه می‌آد
سالها گذشت از اون روز
ولی بابا نیومد
یه روز بلند شد از خواب
باغچه رو دید و جیغ زد
چرا باغچه ی بابا
یکدفعه افسرده شد
گلهای ناز باغچه
یک شبه پژمرده شد!روزها و هفته ها
از پی هم می‌رسید
ولی باغچه ی بابا
رنگ شادی رو ندید
یه روز آفتابی
وفتی بلند شد از خواب
رفت به کنار باغچه
رو شو بشوره با آب
با اینکه از اون گلها
نبود هیچی نشونه
بوی یاس و گل سرخ
پیچیده بود تو خونه
یهو دلش شور افتاد
زنگ خونه صدا کرد
مادرش از تو اتاق
دوید و در رو واکرد
پشت در خونشون
مرد غریبه‌ای دید
بعدش صدای جیغ‌ِ
مامان جونش رو شنید:
_بیا بیا دخترم
باید شیرینی بدیم
بابات اومد از سفر
بریم خوش آمد بگیم!
بیرون دوید از خونه
اما بابا رو ندید
ولی بوی گل یاس
با گل سرخو شنید
چشمها رو بر هم گذاشت
بو کشید و بو کشید
ردّ بو رو گرفت و
به دنبال گل دوید
رسیدش به جائیکه
مست بوی گل شدش
کنار جسم سختی
گیج شد و افتادش
وقتی چشمها رو واکرد
عکس بابا جون رو دید
نفهمیدش چطور شد
روی عکس اون پرید
انگاری که زیر عکس
یه جعبه از جنس چوب
گذاشتن و توی اون
پُره ز گلهای خوب
دلش به تاپ تاپ افتاد
خیلی تند و خیلی زود
در جعبه رو واکرد
بابا توی جعبه بود
مات شد و خیره شد
یواشی گفت:
_بابا جون
چشمها تو واکن بابا
پژمرده‌ای باغبون!
دیدش که از سینه ی
بابا عطر یاس می‌آد
دست و پای لِه شده اش
بوی گل سرخ میداد
شاید همون وقتیکه
تیر توی سینه‌اش خورد
یاس سفید تو باغچه
افسرده گشت و پژمرد
شاید وقتیکه تانکها
رفتند رو پا و دستش
گل سرخ تو باغچه
پرپر شد و شکستش
جیغ زد و ناله زد
کنار باباجون داد
بابا جونو صدا زد
جنازه رو تکون داد
بابا بیا و ببین
یاس تو پژمرده شد
گل سرخ تو باغچه
شکست و افسرده شد
یهو صدایی شنید:
*دخترکم سعیده
بابا قبل شهادت
حرف تو رو شنیده
ناله نکن دخترم
گریه و زاری بسه
اینو بگیر عزیزم
بذر گل نرگِسه
تو نامه ی آخرش
برات نوشته بابا
اینو بکار تو باغچه
جای تموم گلها*
بذر گل نرگسو
محکم گرفت تو دستش
با گریه و با ناله
بسوی باغچه رفتش
با صد هزاران امید
که توی سینه‌اش داشت
بذر گل نرگسو
برد و توی باغچه کاشت
روزها می‌شست کنارش
گریه می‌کرد پای اون
زبون گرفته وهی
صدا می‌زد:
*بابا جون*
تا اینکه توی باغچه
جای تموم گلها
یک *گل نرگس* اومد
یک گل ناز و زیبا
حالا توی این خونه
یک *گل نرگس* هستش
هرچی گل پرپره
فدای چشم مستش
شاعر:
زنده یاد ، ابوالفضل سپهر
(شادی روحش ، الفاتحة مع الصّلوات)
پر است خلوتم از عطر ناب شب بو ها
فدای آمدنت! ... با بهار می آیی ؟!
برگرفته از سایت سید شهیدان اهل قلم
