الهی!!!

الهی! روا مدار که پنهان ما از پیدای ما ناستوده تر باشد و در ورای صورت آراسته ی ما سیرتی زشت و ناهموار نهفته باشد

خدایا! به درگاه تو پناه می آورم که همچون فرومایگان از کار و کردار خویش راضی باشم و در برابر دیگران گردنکشانه لب به خود ستایی بگشایم

روا مدار که طاعت اندک خویش را بسیار بینم و بر خویشتن ببالم و گردن استکبار افتخار برافرازم و به کیفر این خود بینی و خود پرستی از ادراک فضایل و مکارم فرو مانم

 پروردگارا! به درگاه تو پناه می آورم و تو نیز پناهم بخش تا موجودی آزمند و خویشتن دوست نباشم مگذار که صولت خشم حصار بردباری مرا در هم  بشکند و حمله حر مناعت فطرت مرا بر خفت و مذّلت فرو کشد

پروردگارا! از خصلت تن که دنائت آورد و آبرو ببرد از بدخویی که دل دوستان بشکند و به دشمنان نشاط و نیرو ببخشد و از لجاج شهوت که همت های بلند را پست سازد و پرده عفاف و عصمت چاک زند به درگاه تو پناه می آورم.

پروردگارا! از حمیّتهای جاهلانه و عصبیتهای ناهنجار که مذمت انسانیت پاس ندارد و به حریم اجتماع پای تعدی و تجاوز بگذارد به ذات اقدس تو پناه می برم.

الهی ! روامدار که به خاطر هوس خویشتن پای بطلان بر عنوان حق گذارم و باطل را بر حق برگزینم.

الهی آمین یا رب العالمین